Thanos Mikroutsikos

Return
Lyrics: Konstantinos Kavafis
Music: Thanos Mikroutsikos
First version: Kostas Thomaidis

Keep returning again and again and carry me away
beloved sensation
Keep returning and carry me away.
When the memory of the body rises
and old desire runs through the blood again
When the lips and the skin recollect
And the hands feel as if they touch again

keep returning again and again and carry me into the night
When the lips and the skin recollectReturn

Επέστρεφε
Στίχοι: Κωνσταντίνος Καβάφης
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Θωμαΐδης

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με
Αγαπημένη αίσθησις
Επέστρεφε και παίρνε με.
Όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη
Κι επιθυμιά παλιά ξαναπερνά στο αίμα,
Όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται
Κι αισθάνονται τα χέρια σαν ν’ αγγίζουν πάλι.

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με τη νύχτα,
Όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται

They divide life into daily workloads
words: Odysseas Ioannou
music: Thanos Mikroutsikos
first performance: Yiannis Koutras

I came a long way to get here
I don’t know anymore where I belong
How much earth I will measure before I go out on the water
In what places I will return again
What new people I will find

They divide life into daily workloads
They take miracles with prescriptions
Caresses are the hands’ sobbing
And kisses sorrows’ breaths

So many instances of waste, so many of wrath
How many nests destroyed
Born for other great fires
I do not return where they have wronged me
I do not return where you want me to

They divide life into daily workloads
They take miracles with prescriptions
Caresses are the hands’ sobbing
And kisses sorrows’ breaths

Above the sun and beyond the light
Somewhere farther even than time
Another wind which resembles an oracle
calls out to me to finish with them
It does not count again, time

They divide life into daily workloads
They take miracles with prescriptions
Caresses are the hands’ sobbing
And kisses sorrows’ breaths

(translation: Eva Johanos)

Μοιράζουν τη ζωή σε μεροκάματα
Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κούτρας

Έκανα δρόμο για να φτάσω ως εδώ
Δεν ξέρω πια πού χρωστάω
Πόση γη θα μετρήσω πριν βγω στο νερό
Σε ποια μέρη ξανά θα γυρνάω
Ποιους καινούριους ανθρώπους θα βρω

Μοιράζουν τη ζωή σε μεροκάματα
Παίρνουν τα θαύματα με συνταγές
Τα χάδια είναι των χεριών τα κλάματα
Και τα φιλιά της λύπης οι αναπνοές

Τόσες σπατάλες και τόσες χολές
Πόσες φωλιές χαλασμένες
Γεννημένος για άλλες μεγάλες φωτιές
Δε γυρίζω εκεί που μου φταίνε
Δε γυρίζω εκεί που με θες

Μοιράζουν τη ζωή σε μεροκάματα
Παίρνουν τα θαύματα με συνταγές
Τα χάδια είναι των χεριών τα κλάματα
Και τα φιλιά της λύπης οι αναπνοές

Πάνω απ’ τον ήλιο και πέρα απ’ το φως
Κάπου πιο κει κι απ’ το χρόνο
Ένας άλλος αέρας που μοιάζει χρησμός
Μου φωνάζει μ’ αυτούς να τελειώνω
Δε μετράει ξανά ο καιρός

Μοιράζουν τη ζωή σε μεροκάματα
Παίρνουν τα θαύματα με συνταγές
Τα χάδια είναι των χεριών τα κλάματα
Και τα φιλιά της λύπης οι αναπνοές

Love Song
Lyrics: Alkis Alkaios
Music: Thanos Mikroutsikos
vocals: Dimitris Mitropanos

In a canoe you set off and wander
During the hours when the rain becomes strong
To the land of the Visigoths you travel
Where hanging gardens win your heart
Yet you fret and rub your wings together

Salt covers your naked torso
I brought you sweet water from Delphi
you said your life will be torn asunder
and before I can deny you three times
rust takes over paradise’s key

A caravan gallops in the desert
and follows your wayward trail
how can the mind be soothed by linens
how can the Mediterranean be held by rope
love–we called you Antigone

What nocturne stole your light
and in what galaxy will I find you now
this is Attiki — a gray quarry
and I a cheap firing range
where foreign soldiers, cursing, train

Ερωτικό
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
ερμηνεία- Δημήτρης Μιτροπάνος

Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις

Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου ‘φερα απ’ τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ’ αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου

Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
πώς να ημερέψει ο νους μ’ ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαμ’ Αντιγόνη

Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιο γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι

The knife
Lyrics: Nikos Kavvadias
Music: Thanos Mikroutsikos
First version: Vasilis Papakonstantinou

I always have on me, tightly on my belt
an old african steel knife
like those which the arabs use to play with
which I bought from an old merchant in Algiers

I remember, as if it were now, the old junkman
who looked like a Goya’s old oil-painting
standing next to long swords and torn uniforms
telling me with a hoarse voice the following words

“This knife you want to buy
is surrounded by strange stories
and everybody knows that all those who ever had it
killed some person known to him

Don Basilio killed, with it, Dona Julia,
his beautiful wife, because she cheated on him
Conte Antonio one night, his poor brother
with this knife secretly murdered

An arab his little mistress, because of jealousy
and some Italian sailor a Greek boatswain-
From hand to hand- it finally ended up on my hands…
I have seen many things but this terrifies me

Lean and look at it, it has an anchor and a blazon
it’s light, feel it, it doesn’t even weigh a quarter
but I would advise you to buy something else.”
“How much is it?” – “Only seven francs, since you want it, take it…”

A small dagger I have, tightly on my belt
which capriciousness made me obtain it
and since I hate no one in the world to kill
I am afraid that I might someday turn it against myself

Το μαχαίρι
Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένο
ένα παλιό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι
-όπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι αραπάδες-
που από έναν γέρο έμπορο αγόρασα στ’ Αλγέρι.

Θυμάμαι, ως τώρα να ‘τανε, το γέρο παλαιοπώλη,
όπου έμοιαζε με μια παλιά ελαιγραφία του Γκόγια,
ορθόν πλάι σε μακριά σπαθιά και σε στολές σχισμένες,
να λέει με μια βραχνή φωνή τα παρακάτου λόγια:

«Ετούτο το μαχαίρι, εδώ, που θέλεις ν’ αγοράσεις
με ιστορίες αλλόκοτες ο θρύλος το ‘χει ζώσει,
κι όλοι το ξέρουν πως αυτοί που κάποια φορά το ‘χαν,
καθένας κάποιον άνθρωπο δικό του έχει σκοτώσει.

Ο Δον Μπαζίλιο σκότωσε μ’ αυτό τη Δόνα Τζούλια,
την όμορφη γυναίκα του γιατί τον απατούσε.
ο Κόντε Αντόνιο, μια βραδιά, τον δύστυχο αδελφό του
με το μαχαίρι τούτο εδώ κρυφά δολοφονούσε.

Ένας αράπης τη μικρή ερωμένη του από ζήλεια
και κάποιος ναύτης Ιταλός ένα Γραικό λοστρόμο.
Χέρι με χέρι ξέπεσε και στα δικά μου χέρια.
Πολλά έχουν δει τα μάτια μου, μα αυτό μου φέρνει τρόμο.

Σκύψε και δες το, μια άγκυρα κι ένα οικόσημο έχει,
είναι αλαφρύ για πιάσε το δεν πάει ούτε ένα κουάρτο,
μα εγώ θα σε συμβούλευα κάτι άλλο ν’ αγοράσεις.»
-Πόσο έχει; – Μόνο φράγκα εφτά. Αφού το θέλεις πάρ΄το.

Ένα στιλέτο έχω μικρό στη ζώνη μου σφιγμένο,
που η ιδιοτροπία μ’ έκαμε και το ‘καμα δικό μου,
κι αφού κανένα δε μισώ στον κόσμο να σκοτώσω,
φοβάμαι μη καμιά φορά το στρέψω στον εαυτό μου…

Microcosm
lyrics: Nazim Hikmet
Greek translation: Yiannis Ritsos
music: Thanos Mikroutsikos
vocals: Maria Dimitriadi

And here, this is what I want to tell you now
In India, in the city of Calcutta,
they blocked the road for a human being.
They bound him in chains, there where he was walking.
That is why, then, I don’t permit myself to
raise my head to the starlit universes.
You will say, the stars are far away
and out earth is so, so small.

Well, then, whatever they are, the stars
I stick my tongue out at them.
For me, anyway, the most amazing thing,
the most imposing, most mysterious and biggest thing
is a human being whom they obstruct from walking,
is a human being whom they have bound in chains.

(translation: Eva Johanos)

Μικρόκοσμος
Στίχοι: Ναζίμ Χικμέτ
Απόδοση στα ελληνικά : Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη

Και να, τι θέλω τώρα να σας πω
Μες στις Ινδίες,μέσα στην πόλη της Καλκούτας,
φράξαν το δρόμο σ’ έναν άνθρωπο.
Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο ‘κει που εβάδιζε.
Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχουμαι
να υψώσω το κεφάλι στ’ αστροφώτιστα διαστήματα.
Θα πείτε, τ’ άστρα είναι μακριά
κι η γη μας τόση δα μικρή.

Ε, το λοιπόν, ό,τι και να είναι τ’ άστρα,
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει,
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε.

see also
Dimitris Mitropanos
Like a traveling circus
Always smiling
Yiannis Haroulis
Hamlet of the moon
Yiorgos Merantzas
The two-edged life
Christos Thivaios
I want, on the day you leave
Haris Alexiou
Helen
Rita Antonopoulou
Countdown
Maria Dimitriadi
It snows in the night
And he still wanted
Fascism
Melina Mercouri
Anna don’t cry
Milva
Sea
Apostolos Kaldaras
Barcelona

visit Thanos Mikroutsikos’s website(Greek)

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *