If you enjoyed this site, please consider donating the price of your favorite cup of coffee (or drink of your choice) to our project, which aims to support cultural programs in Greece.
Melina Mercouri
The kids of Peiraia
words and music, Manos Hadzidakis
From the window I send out
one and two and three and four kisses
which reach the harbor
as one and two and three and four birds
How I would like to have one and two
and three and four children
that when they will grow up, all of them
will become handsome and charming for the good of Peiraia
As much as I may look, I find no other harbor
that drives me crazy as much as Peiraia
where when the evening comes, it lays out songs in a row
and the plucking of the strings changes, and it fills up with
young people
When I go out of my door
no one exists whom I don’t love
and when I go to sleep at night I know that
I know that, that I will dream of him
Jewels I put on my neck, and a be-
and a be-, and a bead as a talisman
because in the evenings I am waiting, at the harbor if I go out
someone I don’t know to find
As much as I may look, I find no other harbor
that drives me crazy as much as Peiraia
where when the evening comes, it lays out songs in a row
and the plucking of the strings changes, and it fills up with
young people
(translation: Eva Johanos)
Τα παιδιά του Πειραιά
στίχοι και μουσική, Μάνος Χατζιδάκις
Απ’ το παράθυρό μου στελνω
ένα και δύο και τρία και τέσσερα φιλιά
που φτάνουν στο λιμάνι
ένα και δύο και τρία και τέσσερα πουλιά
Πως θάθελα να είχα ένα και δύο
και τρία και τέσσερα παιδιά
που σαν θα μεγαλώσουν όλα
θα γίνουν λεβέντες για χάρη του Πειραιά
Όσο κι αν ψάξω, δεω βρίσκω άλλο λιμάνι
τρελή να μ΄έχει κάνει όσο τον Πειραιά
που όταν βραδιάζει, τραγούδια μ’αραδιάζει
και τις πενιές του αλλάζει, γεμίζει από παιδιά
Από την πόρτα μου σαν βγω
δεν υπάρχει κανείς που να μην τον αγαπάω
και σαν το βράδυ κοιμηθώ, ξέρω πως
ξέρω πως, πως θα τον ονειρευτώ
Πετράδια βάζω στο λαιμό, και μια χά-
και μια χά-, και μια χάντρα φυλακτό
γιατί τα βράδια καρτερώ, στο λιμάνι σαν βγω
κάποιον άγνωστο να βρω
Όσο κι αν ψάξω, δεω βρίσκω άλλο λιμάνι
τρελή να μ΄έχει κάνει όσο τον Πειραιά
ποθ όταν βραδιάζει, τραγούδια μ’αραδιάζει
και τις πενιές του αλλάζει, γεμίζει από παιδιά
They call it Mediterranean and naked they play
dark eyed children, bitter statues
it gave birth to the gods, Christ himself
summer is not afraid of weather there,
in the Mediterranean
Blood tampered centuries there
the rocks and the headlands and the deep silence
islands like pigeons, eternal prisons
summer is not afraid of rains there,
in the Mediterranean
Valleys and olives get lost in fire
hands stay lonely and the bodies empty
nations of despair and the bitterness of death
summer does not lose its’ wings there,
in the Mediterranean
Here in that lake I was born too
Mediterranean of fear and bitter times
dreams that played in deep waters
and became lonely trees in dry islands
in the Mediterranean
Heavy clouds hide the Parthenon
In Spain the word ‘liberty’ is lost
but if Athens still is a bitter dream
summer is not afraid of weather there
in the Mediterranean.
Μεσόγειο τη λεν και παίζουνε γυμνά
παιδιά με μαύρα μάτια αγάλματα πικρά
γέννησε τους Θεούς, τον ίδιο το Χριστό
το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τον καιρό,
μεσ’ τη Μεσόγειο
Το αίμα τους αιώνες σκάλισε εκεί
τα βράχια και τους κάβους και τη βαθιά σιωπή
νησιά σαν περιστέρια αιώνιες φυλακές
το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τις βροχές,
μεσ’ τη Μεσόγειο
Οι κάμποι κι οι ελιές χάνονται στη φωτιά
τα χέρια μένουν μόνα κι άδεια τα κορμιά
λαοί της συμφοράς και πίκρα του θανάτου
το καλοκαίρι εκεί δε χάνει τα φτερά του,
μεσ’ τη Μεσόγειο
Κάτω στη λίμνη αυτή γεννήθηκα κι εγώ
μεσόγειος του φόβου και των πικρών καιρών
τα όνειρα που παίζαν στα βαθιά νερά
γινήκαν δέντρα μόνα στα ξερά νησιά,
μεσ’ τη Μεσόγειο
Τον Παρθενώνα κρύβουν σύννεφα βαριά
στην Ισπανία εχάθη η λέξη λευτεριά
πάντα η Αθήνα μένει όνειρο πικρό
το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τον καιρό,
μεσ’ τη Μεσόγειο.
http://youtu.be/FbPpKu5Ase0
Anna don’t cry
words, Bertolt Brecht
music, Thanos Mikroutsikos
They speak of times of glory, once again
(Anna don’t cry)
We will ask the grocer for some credit
They are speaking, again, of the nation’s honor
(Anna don’t cry)
in the cupboard there is not a crumb of bread
They are speaking of victories the future will bring
(Anna don’t cry)
Me they do not put in their hand
The army is starting out
(Anna don’t cry)
If I return again
I will follow other flags.
The army is starting out
(translation: Eva Johanos)
Άννα μην κλαις
στίχοι, Bertolt Brecht
μουσική, Θάνος Μικρούτσικος
Μιλάνε για καιρούς δοξασμένους, και πάλι
(Άννα μην κλαις)
Θα γυρέψουμε βερεσέ απ’ τον μπακάλη.
Μιλάνε για του έθνους, ξανά, την τιμή
(Άννα μην κλαις)
στο ντουλάπι δεν έχει ψίχα χωμί
Μιλάνε για νίκες που το μέλλον θα φέρει
(Άννα μην κλαις)
Εμένα δε με βάζουν στο χέρι
Ο στρατός ξεκινά
(Άννα μην κλαις)
Σαν γυρίσω ξανά
θ’ακολουθώ άλλες σημαίες.
Ο στρατός ξεκινά
The immigrant
Lyrics: Dimitris Christodoulou
Music: Georges Moustaki
Like a cloud left by the weather
all alone in the sky
as a child I hit the road
I walked all over the earth
with a song in my heart
and the rain on my shoulders.
With these arms for wings
which never knew joy
I fought the wave.
And I had deep inside me a wound
a love that found no [place on] earth,
lost in misfortune.
With my face so darkened
by the merciless sun
I disappeared in the night,
And love took me there
where I had a kiss on my lips,
but company I had none
With my heart a wound
I have walked all over this earth
the one I had to live on
But they took away from me, both together,
the dream and the dawn
and I leave before starting
Like a cloud left by the weather
all alone in the sky
I will come back to you
In that rain
in which I left you one morning
and wasted my life
I will come back out of the past
like a bird up from the South
to knock at the door
It will be a bitter springtime
when everything opens up on earth
and I will start over from the beginning.
Ο μέτοικος
Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου
Μουσική: Ζωρζ Μουστακί
Σαν σύννεφο απ’ τον καιρό
μονάχο μες τον ουρανό
πήρα παιδί τους δρόμους
Περπάτησα όλη τη γη
μ’ ένα τραγούδι στην καρδιά
και τη βροχή στους ώμους
Μ’ αυτά τα χέρια σαν φτερά
που δεν εγνώρισαν χαρά
πάλεψα με το κύμα
Κι είχα βαθιά μου μια πληγή
αγάπη που δε βρήκε γη
χαμένη μες το κρίμα
Με πρόσωπο τόσο πικρό
από τον ήλιο το σκληρό
χάθηκα μες τη νύχτα
Κι ο έρωτας με πήγε κει
που ‘χα στα χείλη το φιλί
μα συντροφιά δεν είχα
Με την καρδιά μου μια πληγή
περπάτησα σ’ αυτή τη γη
που είχα να τη ζήσω
Μα μου τα πήρανε μαζί
το όνειρο και την αυγή
και φεύγω πριν αρχίσω
Σαν σύννεφο απ’ τον καιρό
μονάχο μες τον ουρανό
θα ‘ρθω ξανά κοντά σου
Μέσα σε κείνη τη βροχή
που σ’ άφησα κάποιο πρωί
κι έχασα τη ζωή μου
Θα ‘ρθω ξανά απ’ τα παλιά
σαν το πουλί απ’ το νοτιά
την πόρτα να χτυπήσω
Θα ‘ναι μια άνοιξη πικρή
που όλα θ’ ανοίγουνε στη γη
κι απ’ την αρχή θ’ αρχίσω
Love, turned into a double-edged knife
Lyrics: Michalis Kakogiannis
Music: Manos Hatzidakis
First version: Melina Merkouri
Love, turned into a double-edged knife,
Once upon a time you gave me nothing but joy
but now you drown the joy in tears
I can’t find the shore, I can’t find a cure (bis)
Fires flare in his eyes
the stars go out when he looks at me
turn off the lights, turn off the moonlight
don’t let him see me as my pain takes possession of me (bis)
Αγάπη που ‘γινες δίκοπο μαχαίρι
Στίχοι: Μιχάλης Κακογιάννης
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Μερκούρη
Αγάπη που ‘γινες δίκοπο μαχαίρι
άλλοτε μου ‘δινες μόνο τη χαρά
μα τώρα πνίγεις τη χαρά στο δάκρυ
δε βρίσκω άκρη, δε βρίσκω γιατρειά.
Φωτιές ανάβουνε μες στα δυο του μάτια,
τ’ αστέρια πέφτουνε όταν με θωρεί.
Σβήστε τα φώτα,σβήστε το φεγγάρι
σαν θα με πάρει τον πόνο μου μη δει.
http://youtu.be/ux5rQEyB374
“Medea tango”- a classic from the film ‘Never on Sunday’; Melina singing Hatzidakis; another version of the Medea story…with a happy ending! in English
“Medea tango”
Je suis grecque (I am Greek)
Song from the program “Deux sur la Deux Joe Dassin (1970)”
Είμαι ελληνίδα
τραγούδι άπο την εκπομπή “Deux sur la Deux Joe Dassin (1970)”
http://youtu.be/eN05Bj_wycw
Melina Mercouri & Manos Hatzidakis sing together the song “Mr. Antonis” for French tv
Κυρ – Αντώνης
Ο Κυρ Αντώνης πάει καιρός που ζούσε στην αυλή
μ’ένα κανάτι μ’ένα κρεβάτι και με κρασί πολύ
είχε δυο μάτια γαλανά κι αχτένιστα μαλλιά
κι ένα λουλούδι πάντα φορούσε στα ρούχα τα παλιά
Αχ κυρ Αντώνη πως σ’ αγαπάμε
και μαζί σου τ’άστρα μετράμε
τις φωτιές για σένα πηδάμε
ώσπου να ‘ρθει η βροχή.
Και τον καημό σου πάντα ξεχνάμε
σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε
σαν παιδιά μαζί σου γελάμε
σαν κάνεις προσευχή
Ο κυρ Αντώνης βιάζεται να πάει να κοιμηθεί
γιατί το βράδυ στα όνειρά του θέλει να θυμηθεί
ότι ποτέ δεν έζησε, μες στο όνειρό του ζει
μα η νύχτα φεύγει και λυπημένο τον βρίσκει η χαραυγή
Αχ κυρ Αντώνη πως σ’ αγαπάμε
και μαζί σου τ’άστρα μετράμε
τις φωτιές για σένα πηδάμε
ώσπου να ‘ρθει η βροχή.
Και τον καημό σου πάντα ξεχνάμε
σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε
σαν παιδιά με σένα γελάμε
σαν κάνεις προσευχή
Μα ένα βράδυ ο κυρ Αντώνης στρώνει να κοιμηθεί
κι εμείς ξυπνάμε τον καρτεράμε στην πόρτα να φανεί
Μα ο κυρ Αντώνης δεν θα βγεί ποτέ του στην αυλή
αφού για πάντα μες στο όνειρό του θέλησε πια να ζει.
The prayer of the virgin
lyrics: Nikos Gatsos
music: Manos Hatzidakis
vocals: Melina Mercouri
Η προσευχή της παρθένου
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
ερμηνεία- Μελίνα Μερκούρη
Μ΄ είκοσι φθινόπωρα και άνοιξη καμμία
απ΄ την Υπάτη το `σκασα και πήγα στη Λαμία.
Ήμουν μικρούλα κι άπραγη και δροσερή κι ωραία
πως το `παθα μανούλα μου κι αγάπησα εκδορέα.
Το γαρ πολύ του έρωτος γεννά παραφροσύνη
γι΄ αυτό και ο Αλή Πασάς έπνιξε τη Φροσύνη.
Στο δρόμο μου σφυρίζανε και με φωνάζαν Γκόλφω
μα ευτυχώς τον Τάσο μου τον λέγανε Ροδόλφο.
Ήμουν ψηλή κι ανάλαφρη κι αφράτη και μοιραία
πως έμπλεξα μανούλα μου με τέτοιο διαφθορέα.
Το γαρ πολυ του έρωτος γεννά παραφροσύνη
γι΄ αυτό κι οι νέοι μουσικοί θαυμάζουν τον Ροσίνι.
Από σκαλί σ΄ άλλο σκαλί κι από φιλί σε πάθος
πήρα σοκάκι ανάποδα και μονοπάτι λάθος.
Κι απ΄ το Ροδόλφο στο Μηνά κι απ΄ τον Κοσμά στον Πάνο
πελάγωσα μανούλα μου και τώρα τι να κάνω.
Το γαρ πολύ του έρωτος γεννά παραφροσύνη
το διάβασα στον Παλαμά, το βρήκα στον Δροσίνη.