If you enjoyed this site, please consider donating the price of your favorite cup of coffee (or drink of your choice) to our project, which aims to support cultural programs in Greece.
Mario Frangoulis
The swallow is but one single swallow
Lyrics: Odysseas Elytis
Music: Mikis Theodorakis
The swallow is but one single swallow, and the cost of Spring is dear
For the sun to return, much work is wanted
It wants thousands dying at the Wheels
it wants the living, too, to give their blood.
My God, master builder, you walled me inside the mountains
My God, master builder, you walled me inside the mountains
The body of the May was taken away by Mages
they have buried it inside a tomb of the open sea
in a deep well they have it locked away
the darkness grew fragrant, and the whole abyss.
My God, master builder, even inside the lilac bloom Thou art there
My God, master builder, even inside the lilac bloom Thou art there
Ενα το χελιδόνι
Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ενα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή
για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή
Θέλει νεκροί χιλιάδες να ‘ναι στους τροχούς
Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.
Θε μου Πρωτομάστορα μ’ έχτισες μέσα στα βουνά
Θε μου Πρωτομάστορα μ’ έκλεισες μες στη θάλασσα!
Πάρθηκεν από μάγους το σώμα του Μαγιού
Το ‘χουνε θάψει σ’ ένα μνήμα του πέλαγου
σ’ ένα βαθύ πηγάδι το ‘χουνε κλειστό
μύρισε το σκοτάδι κι όλη η άβυσσος
Θε μου Πρωτομάστορα μέσα στις πασχαλιές και Συ
Θε μου Πρωτομάστορα μύρισες την Ανάσταση
All alone am I/ Don’t ask the sky
Lyrics: Giannis Ioannidis & Panagiotis Kokontinis
Music: Manos Ηatzidakis
(in English)
All alone am I
ever since your goodbye
all alone, with just the beat of my heart
People all around, but I don’t hear a sound
just the lonely beating of my heart
(in Greek)
Absorbed in talking we lost touch with time
possessed by grief, we were overtaken by night
Extinguish the tears with your handkerchief,
so may i drink the sun from your lips.
Don’t ask the sky,
the cloud, the moon;
your dark gaze
has taken something from the night.
What came upon us and saddened us
cunningly struck us like a knife.
Extinguish the tears with a handkerchief,
so I may drink the sun from your lips.
Don’t ask the sky,
the cloud, the moon;
your dark gaze
has taken something from the night.
All alone am I (Ολομοναχός ειμαι)/ Μην τον ρωτάς τον ουρανό
Στίχοι: Γιάννης Ιωαννίδης & Παναγιώτης Κοκοντίνης
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
(στ’αγγλικά)
Ολομοναχός είμαι
άπο τότε που με αποχαιρέτησες
Ολομοναχός, μόνος με το χτύπημα της καρδιάς μου
Κόσμος τριγύρω, μα εγώ δεν ακούω κανέναν ήχο
εκτός το απομονομένο χτύπημα της καρδιάς μου
(στα ελληνικά)
Λόγο στο λόγο και ξεχαστήκαμε
μας πήρε ο πόνος και νυχτωθήκαμε
σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου
να πιω τον ήλιο μέσα απ’ τα χείλη σου
Μην τον ρωτάς τον ουρανό
το σύννεφο και το φεγγάρι
το βλέμμα σου το σκοτεινό
κάτι απ’ τη νύχτα έχει πάρει
Ό,τι μας βρήκε κι ό,τι μας λύπησε
σαν το μαχαίρι κρυφά μας χτύπησε
σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου
να πιω τον ήλιο μέσα απ’ τα χείλη σου
Μην τον ρωτάς τον ουρανό
το σύννεφο και το φεγγάρι
το βλέμμα σου το σκοτεινό
κάτι απ’ τη νύχτα έχει πάρει
Θάλασσα πλατιά
σ’ αγαπώ γιατί μου μοιάζεις
θάλασσα βαθιά
μια στιγμή δεν ησυχάζεις
λες κι έχεις καρδιά
τη δικιά μου την μικρούλα την καρδιά
Όνειρα τρελά
που πετούν στο κύμα πάνω
φτάνουν στην καρδιά
και τα νιάτα μας ξυπνάνε
όνειρα τρελά
και οι πόθοι φτερουγίζουν σαν πουλιά
Έχω έναν καημό
που με τρώει γλυκά και με λιώνει
έχω ένα καημό θα ‘ρθω να στον πω
αδερφή μου εσύ θάλασσα που σ’ αγαπώ
Κύματα πουλιά
στα ταξίδια σας που πάτε
τα αλαργινά
την κρυφή μου λύπη πάρτε
κι απο ‘κει μακριά
να μου φέρετε κι εμένα τη χαρά
The Sea is Deep
words and music: Manos Hatzidakis
The sea is deep,
and love is big
I have a pain in my soul
and who will remove it
The sea is sweet,
a caress together with a teardrop
and it rolls me foaming
to the end of the horizon
The sea is a child,
he runs and I cannot reach him
a child in his love also
which like a child I lose
Το πέλαγο είναι βαθύ
Στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Το πέλαγο είναι βαθύ,
κι η αγάπη είναι μεγάλη
έχω έναν πόνο στην ψυχή
και ποιος θα μου τον βγάλει
Το πέλαγο είναι γλυκό,
χάδι μαζί και δάκρυ
και με κυλάει αφρίζοντας
στου ορίζοντα την άκρη.
Το πέλαγο είναι παιδί,
τρέχει και δεν το φτάνω
παιδί και στην αγάπη του,
που σαν παιδί το χάνω.
Οnce upon a time
lyrics: Nikos Gatsos
music: Manos Hatzidakis
vocals: Marios Frangoulis
Once upon a time,
As fairy tales begin,
I pursued a dream
To learn the truth.
Is she a sun? Is she a star?
Who’s seen her? Who knows her?
Why, oh why
Is she like an unopened heart?
Once upon a time,
An angel wayfarer
Wrote her name
On a radiant beach.
But when the wind blew
Who was to see her?
Who was to know her?
why, oh way,
Is she like a dead spark?
Once upon a time,
In the fire and in the struggle,
I think I saw her
As a red drop.
But before summer was over,
Who was to see her?
Who was to know her?
Why, oh why,
Has she been forgotten in life?
Μια φορά κι έναν καιρό
Στίχοι:Νίκος Γκάτσος
Μουσική:Μάνος Χατζιδάκις
Μια φορά κι έναν καιρό
όπως λεν’ τα παραμύθια
κυνηγούσα τ’ όνειρο
για να μάθω την αλήθεια.
Να ‘ναι ήλιος, να ‘ναι αστέρι;
Ποιος την είδε ποιος την ξέρει.
Αχ γιατί, αχ γιατί
μοιάζει με καρδούλα κλειστή;
Μια φορά κι έναν καιρό
κάποιος άγγελος διαβάτης
σ’ ακρογιάλι λαμπερό
είχε γράψει τ’ όνομά της.
Μα σαν πέρασε τ’ αγέρι
ποιος την είδε ποιος την ξέρει.
Αχ γιατί, αχ γιατί
να ‘ναι σα μια σπίθα σβηστή;
Μια φορά κι έναν καιρό
στην φωτιά και στον αγώνα
την αντίκρισα θαρρώ
σαν μια κόκκινη σταγόνα.
Μα πριν βγει το καλοκαίρι
ποιος την είδε ποιος την ξέρει.
Αχ γιατί, αχ γιατί
να ‘χει στη ζωή ξεχαστεί.
The wayfarer’s ballad
Music Manos Hatzidakis.
Lyrics Manos Eleftheriou.
vocals: Marios Frangoulis
Album “Season of love”
I see a crowd of people rolling by,
But not a soul is smiling at me
I see sick children on their beds
And withered branches on the trees.
I’ve cast love into a deep place
And spread my bed to sleep with fear
I keep finding graves and a world
Which feels no pain
Whenever I may go another mistake
Torments me.
Which prophet will be heard now
Like a voice inside a closed cistern?
In an empty orphaned world
What howl will echo from the sky?
I’ve abandoned birds in the wilderness
And squandered light in the neighborhoods
I loathe and fear
The return
See who I am on the way
For my own loss.
Η μπαλάντα του οδοιπόρου
Βλέπω πλήθος κόσμο να κυλά
μα ψυχή δεν μου χαμογελά
στα κρεβάτια τ΄ άρρωστα παιδιά
και στα δέντρα ξερά τα κλαδιά.
Την αγάπη πέταξα σ΄ ένα βυθό
και το φόβο μου έστρωσα να κοιμηθώ.
Βρίσκω τάφους κι έναν κόσμο
που δεν πονά.
Όπου πάω κι ένα λάθος
με τυραννά.
Ποιος προφήτης τώρα θ΄ ακουστεί
σα φωνή σε στέρνα κλειστή;
Σ΄ έναν κόσμο άδειο κι ορφανό
ποια κραυγή απ΄ τον ουρανό;
Τα πουλιά παράτησα στις ερημιές
και το φως σπατάλησα στις γειτονιές
Δεν τον θέλω και φοβάμαι
το γυρισμό.
Δες ποιος είμαι πού πηγαίνω
για το χαμό.
One Response to Mario Frangoulis