Nena Venetsanou

The Islands
words: Stella Chrysoulaki
music and vocals: Nena Venetsanou

What I remember from our islands
is the sandy shore of Zakinthos
Kerkyra’s orchards
Rhodes’ big castle

What I remember from our islands
are Crete’s mountain villages
The fragrances of Chios
Kimolas’ sparkling waters
Syros’ upper town…

What I remember from our islands
are the two small snakes that fell in love
under the marbles of the temple
one summer noon on Delos
one summer noon on Delos

On Gavdos, on Folegandros
and on the small islands
a heavy silence has fallen like marble, bats are nesting
like a scarlet bouquet, the blood stays awake
like white flutes, the bones count the Hysperides
a one-eyed patrol harvests the sea
and around and behind the tents
the sirens are howling
Leros, Makronisos, Kythera and Tzia
Tell me who [are the women who] sealed
half a century of memories?

(translation: Eva Johanos)

Τα νησιά
Στίχοι: Στέλλα Χρυσουλάκη
Μουσική: Νένα Βενετσάνου

Κείνο που θυμάμαι απ’ τα νησιά μας
είν’ η αμμουδιά της Ζάκυνθος
της Κέρκυρας τα περιβόλια
της Ρόδου το μεγάλο κάστρο.

Κείνο που θυμάμαι απ’ τα νησιά μας
είναι της Κρήτης τα ορεινά χωριά
τις ευωδιές της Χίου
της Κίμωλος τ’ αστραφτερά νερά
της Σύρας την Απάνω Πόλη.

Κείνο που θυμάμαι απ’ τα νησιά μας
είναι τα δυο φιδάκια που ερωτεύονταν
κάτω απ’ τα μάρμαρα του ναού
ένα μεσημέρι καλοκαιρινό στη Δήλο
ένα μεσημέρι καλοκαιρινό στη Δήλο.

Στη Γαύδο, στη Φολέγανδρο και στα μικρά νησιά
βαριά σιωπή μαρμάρωσε, φωλιάζουν νυχτερίδες
ένα μπουκέτο άλικο το αίμα ξαγρυπνά
λευκοί αυλοί τα κόκκαλα μετρούν τις εσπερίδες
μονόφθαλμη περίπολος τη θάλασσα τρυγά
γύρω και πίσω στις σκηνές ουρλιάζουν οι σειρήνες.

Τη Λέρο, τη Μακρόνησο, τα Κύθηρα, τη Τζιά
πες μου ποιες τάχα σφράγισαν μισό αιώνα μνήμες. (χ2)

It is Not Dawn for me to Rise
Traditional song from the Cyclades sung by Nena Venetsanou.

It is not dawn, it isn’t dawn for me to rise
It is not dawn, it isn’t dawn for me to rise
ah, not to sigh
star of dawn, why are you so late coming out?

To go back to, to go back to my pillow
To go back to, to go back to my pillow
ah, and from longing to cry
come out, my sun, and come to me, my sun

The nightingales of, the nightingales of the east
The nightingales of, the nightingales of the east
ah, and the Pleiades of the west
star of dawn, why are you late in coming out?

(translation: Eva Johanos)

Δεν είν’ αυγή να σηκωθώ
Παραδοσιακό τραγούδι των Κυκλάδων
τραγουδάει η Νένα Βενετσάνου

Δεν είν’ αυγή δεν είν’ αυγή να σηκωθώ
Δεν είν’ αυγή δεν είν’ αυγή να σηκωθώ
Ααααχ … να μην αναστενάξωΆστρο της αυγής γιατί αργείς να βγεις

Να γείρω στο προσκέφαλο
Να γείρω στο προσκέφαλο
Ααααχ … κι από καημό να κλάψω
Έβγα ήλιε μου κι έλα μήλειε μουΤ’ αηδόνια της Ανατολής
Τ’ αηδόνια της Ανατολής
Ααααχ … και τα πουλιά της Δύσης
Άστρο της αυγής γιατί αργείς να βγεις

Lilith
words & music: Nena Venetsanou

My thoughts about you
let them remain in shadow
Beautiful name, Lilith
half-erased writing

Eyes dark as ebony
Light blue, your body
which hands nailed you
in the middle of the abyss?

We live joyless little lives-
Who will break the flow for us?
Inside our houses we live silently
Who will conquer the fear?

You play with magic potions
Witch of the abyss
You live far from the warm
fire of Heaven

Into the darkness they threw you
But you, naked, dance
You brave unheard-of emptinesses
and sow separations

We live joyless little lives-
Who will break the flow for us?
Inside our houses we live silently
Who will conquer the fear?

Flower, night-blooming flower,
My dark nightingale,
you flutter your wings in your pain
on the dark threshing floor

And I feel the throbbing,
the winged sign,
I name nothing-
Lilith, dense darkness.

We live joyless little lives-
Who will break the flow for us?
Inside our houses we live silently
Who will conquer the fear?

(translation: Eva Johanos)

Λιλήθ
Νένα Βενετσάνου

Η σκέψη μου για σένανε
μες τη σκιά ας μένει
όμορφο όνομα Λιλήθ
γραφή μισοσβησμένη

Μάτια βαθιά σαν έβενος
γαλάζιο το κορμί σου
ποια χέρια σε καρφώσανε
στη μέση της Αβύσσου

Ζούμε άχαρες μικρές ζωές
ποια τα μάγια θα μας σβήσει
μες τα σπίτια ζούμε σιωπηλές
ποια το φόβο θα νικήσει

Παίζεις με φίλτρα μαγικά
μάγισσα της αβύσσου
μένεις μακριά απ’ τη ζεστή
φωτιά του παραδείσου

Στα σκοτεινά σε ρίξανε
μα εσύ γυμνή χορεύεις
γέννα ανήκουστη τολμάς
και διχασμούς γυρεύεις

Ζούμε άχαρες μικρές ζωές
ποια τα μάγια θα μας σβήσει
μες τα σπίτια ζούμε σιωπηλές
ποια το φόβο θα νικήσει

Λουλούδι νυχτολούλουδο
μελαχρινό μου αηδόνι
φτεροκοπάς τον πόνο σου
στο σκοτεινό αλώνι

Και νιώθω τα σκιρτήματα
το φτερωτό σημάδι
δεν ονομάζω τίποτα
Λιλήθ πυκνό σκοτάδι

Ζούμε άχαρες μικρές ζωές
ποια τα μάγια θα μας σβήσει
μες τα σπίτια ζούμε σιωπηλές
ποια το φόβο θα νικήσει

Sinner
words: Galatea Kazantzaki
music: Nena Venetsanou

In Smyrna, Melpo. Hero, in Thessaloniki.
In Volo, Katinitsa, once upon a time.
Now in Vourla they call me Lela.
My home, which was it? Who were my people?
If I know, may I be damned.
For my house, my country I have the brothels.
And as for my bitter times, my childhood
cloudy, erased drawings.
And it is an empty chest, my memory.
Today worse than yesterday
and tomorrow wants from today to be.
Kisses from unknown mouths, curses
and the police push me around with their speech.
Celebrations, brawls until daylight.
Illnesses, amphitheatre, Syngrou
and six hundred and six injections.
Rotten floorboard of a drowned ship.
All of my life of loss.
But from my hell I yell out to you:
I am a picture of you, society, and I resemble you.
But from my hell I yell out to you:
I am a picture of you, society, and I resemble you.

(translation: Eva Johanos)

Αμαρτωλό
Στίχοι: Γαλάτεια Καζαντζάκη
Μουσική: Νένα Βενετσάνου

Στη Σμύρνη, Μέλπω. Ηρώ, στη Σαλονίκη.
Στο Βόλο, Κατινίτσα, έναν καιρό.
Τώρα στα Βούρλα με φωνάζουν Λέλα.
Ο τόπος μου, ποιός ήταν; Ποιοί οι δικοί μου;
Αν ξέρω, ανάθεμά με.
Σπίτι, πατρίδα έχω τα μπορντέλα.
Ως κι οι πικροί μου χρόνοι, οι παιδικοί μου,
θολές, σβησμένες ζωγραφιές.
Κι είν’ αδειανό σεντούκι η θύμησή μου.
Το σήμερα χειρότερο απ’ το χτες.
Και τ’ αύριο απ’ το σήμερα θε να ‘ναι.
Φιλιά από στόματ’ άγνωστα, βρισιές
κι οι χωροφύλακες να με τραβολογάνε.
Γλέντια, καυγάδες ως να φέξει.
Αρρώστιες, αμφιθέατρο, Συγγρού
κι ενέσεις εξακόσια έξι.
Πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι.
Όλη η ζωή μου του χαμού.
Μ’ από την κόλασή μου, σού φωνάζω:
Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σού μοιάζω.
Μ’ από την κόλασή μου, σού φωνάζω:
Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σού μοιάζω.

Cafe “Greco”
lyrics: Betty Komninou
music: Nena Venetsanou
Καφέ “Γκρέκο”
Στίχοι: Μπέτυ Κομνηνού
Μουσική: Νένα Βενετσάνου

Παλιά καφενεία η αγάπη είναι μία
θυμίζει φωτιές και εικόνες παλιές.
Τα φώτα ανάβουν κρυφά μου φωνάζουν:
Αυτά τα λόγια ποτέ μη τα λες.

Το καφέ “Γκρέκο ζει στις καρδιές,
στις άδειες νύχτες και στις φωτιές.
Είναι η αγάπη είναι η στιγμή
αυτό που είμαι και είσαι και συ.

Το καφέ “Γκρέκο” μέσα μου καίει
ό,τι κι αν λέω ό,τι κι αν φταίει
είναι ο χάρτης των ημερών
ημερολόγιον των καιρών.

Ο ήλιος καθρέφτης τη φλόγα του έχεις
σου βάφει τα μάτια με χρώμα χρυσό.
Η αγάπη που είχα φωτίζει τη νύχτα,
θυμάμαι το λόγο που είχα να ζω.

Το καφέ “Γκρέκο” ζει στις καρδιές,
στις άδειες νύχτες και στις φωτιές.
Είναι η αγάπη είναι η στιγμή
αυτό που είμαι και είσαι και συ.

Το καφέ “Γκρέκο” μέσα μου καίει
ό,τι κι αν λέω ό,τι κι αν φταίει
είναι ο χάρτης των ημερών
είμαι ρολόγιον των καιρών.

Φως της ημέρας σκιές της εσπέρας,
φεύγουν τα χρόνια σ’ ένα λεπτό.
Παλιά καφενεία η αγάπη είναι μία
δεν έχει αιτία, δεν έχει σκοπό.

Το καφέ “Γκρέκο” μέσα μου καίει
ό,τι κι αν λέω ό,τι κι αν φταίει
είναι ο χάρτης των ημερών
είμαι ρολόγιον των καιρών.

http://youtu.be/dZD4uTa63Mg

From Ilias Andriopoulos’s work “Argonauts,” poetry of George Seferis, Manos Eleftherios and Nikos Gatsos set to music. This poem is from Seferis’s collection “Diary from the Third Deck,” dedicated to Cyprus, from 1995. Aghia Napa, which lends its name to the title of the poem, is a small city, with a monastery of the same name, in the countryside of Ammochostos. Απ’ το έργο του Ηλία Ανδριόπουλου “Αργοναύτες”, το οποίο περιέχει μελοποιημένη ποίηση του Γιώργου Σεφέρη, του Μάνου Ελευθερίου και του Νίκου Γκάτσου. Το ποίημα αυτό είναι απ’ την αφιερωμένη στην Κύπρο, ποιητική συλλογή του Σεφέρη “Ημερολόγιο καταστρώματος Γ,'”, του 1995. Η Αγία Νάπα, απ’ όπου και ο τίτλος του ποιήματος, είναι μια μικρή πόλη, με ομώνυμο μοναστήρι, στην επαρχία της Αμμοχώστου.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *