Dimitris Zervoudakis

Μέσα από κόσμους μυστικούς
τ ‘άστρα με κοροϊδεύουν
χάδια γυρεύουν μια φορά
κι ύστερα μ ‘αποφεύγουν

Πως του θεού η μοναξιά
ταίρι μου είπαν δεν έχει
τ’ όνειρο φίλε μου καλέ
αντέχει δεν αντέχει

Λευκή σκουριά δώρα τρελά
όλα πως δραπετεύουν
τη νύχτα ξύνει ένα σκυλί
τους ποιητές μαγεύουν

Μου παν ακόμα πως θα ‘ρθείς
βαθιά να μ’ αγαπήσεις
πως τον κακό μου τον καιρό
εσύ θα τον ξορκίσεις

Παραμυθένια μου ομορφιά
φτάνουν πια οι αλήθειες
μάγοι κρεμάσαν τα ραβδιά
και ‘μείς τους κόσμου αλήτες

Αυτός ο τρόπος με πονά
τα βράδια μου μουδιάζει
τη νύχτα ξύνει ένα σκυλί
και τα παιδιά τρομάζει

Σε άδεια τοπία μακρινά
μου είπαν που τρέχεις ξένε
δες τα τραγούδια μοναχά
ψέματα να μη λένε

Κοίτα μη χάσεις τη γιορτή
σε κλέψει η απάτη
μόνος χωρίς αγάπης φως
γλιστρήσεις απ’ το χάρτη

Πάνω στη μούρλα τη γλυκιά
και στο τρελό μεθύσι
όλα να ρθούνε ποιο κοντά
και ο πόνος να λυγίσει

Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε Καίσαρ να σε σώσει
Κάτι που πάντα βρίσκεται σε αιώνια εναλλαγή
Κάτι που σκίζει τις θολές γραμμές των οριζόντων
Και ταξιδεύει αδιάκοπα την ατελείωτη γη

Κάτι που θα ‘κανε γοργά να φύγει το κοράκι
Που του γραφείου σου πάντοτε σκεπάζει τα χαρτιά
Να φύγει κράζοντας βραχνά χτυπώντας τα φτερά του
Προς κάποια ακατοίκητη κοιλάδα του νοτιά

Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει
Εσύ τσιγάρο CAMEL να καπνίζεις ναι
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω Whiskey

Οι πολιτείες ξένες να μας δέχονταν
οι πολιτείες οι πιο απομακρυσμένες
Κι εγώ σ΄ αυτές απλά να σε σύσταινα
σαν σε παλιές γλυκές μου αγαπημένες

Κάτι που θα ΄κανε τα υγρά παράδοξα σου μάτια
Που αβρές μαθητριούλες τ ΄αγαπούν και σιωπηροί ποιητές
Χαρούμενα και προσδοκία γεμάτα να γελάσουνε
Με κάποιο τρόπο που όπως λεν δεν γέλασαν ποτέ

Γνωρίζω κάτι που μπορούσε βέβαια να σε σώσει
Εγώ που δεν σε γνώρισα ποτέ για σκέψου εγώ
Ένα καράβι να σε πάρει Καίσαρ να μας πάρει
Ένα καράβι που πολύ μακριά θα τ οδηγώ

Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει
Εσύ τσιγάρο CAMEL να καπνίζεις ναι
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω Whiskey