Yiorgos Romanos

Fairy
Lyrics: Nikos Gatsos
Music: Manos Hatzidakis
First version: Yiorgos Romanos

Fairy, they call the girl I love
Fairy, they call the girl I love

I went out on the road one night
and saw the children at their games
but higher up in the sky
a far-away star was playing

Fairy, fairy, they call the flower I love.

I went and found a ring
a golden, magical ring,
but the finger was very small
and the smile very bitter.

Fairy, fairy, they call the eyes I love.

Now I am going to like a fire
among the cypresses of the south,
and on the highest hilltop
I will have you as my mother and as my sister.

Fairy, fairy, they call the love I love.

Αερικό
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Αερικό Αερικό λένε την κόρη που αγαπώ
Αερικό Αερικό λένε την κόρη που αγαπώ

Βγήκα στο δρόμο μια βραδιά
κι είδα να παίζουν τα παιδιά
μα πιο ψηλά στον ουρανό
έπαιζε ένα άστρο μακρινό

Αερικό Αερικό λεν το λουλούδι που αγαπώ

Πήγα και βρήκα χρυσικό
για δαχτυλίδι μαγικό
μα ήταν το δάχτυλο μικρό
και το χαμόγελο πικρό

Αερικό Αερικό λένε τα μάτια που αγαπώ

Τώρα θα ανάψω μια φωτιά
στα κυπαρίσσια του νοτιά
και στην ψηλότερη κορφή
θα σ’ έχω μάνα κι αδερφή

Αερικό Αερικό λεν την αγάπη που αγαπώ

A sensitive thief
Lyrics: Nikos Gatsos
Music: Manos Hatzidakis
First version: Giorgos Romanos

If they carried me tomorrow to hang
Mama oh my poor mama
I know whose tear drop by drop
would come down from your big eyes
Mommy oh my poor mommy

Once I was labeled a murderer
I took the world as a hunt
and life as long walk
fight evil with evil
that you can only hear
While your mind does not comprise them

To the solitude in which I found myself
with one hand on the sward
and the other on the bible
came mothers and orphans
and I told the tear that cares
to make it laughter for them

But now that the moment is hear
to close the accounts
who will ever be able
to see that I had a heart
like the children of love
and be able to forgive me?

Ένας ευαίσθητος ληστής
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Ρωμανός

Αν με πηγαίναν αύριο στην κρεμάλα
μανούλα μου μανούλα δόλια μάνα
ξέρω ποιανού το δάκρυ στάλα στάλα
θα ‘πεφτε από τα μάτια τα μεγάλα
μανούλα μου μανούλα δόλια μάνα

Μια και με γράψανε φονιά
πήρα τον κόσμο παγανιά
και την ζωή σεργιάνι
κακό να κάνω στους κακούς
που εσύ μονάχα τους ακούς
μα ο νους σου δεν τους πιάνει

Στην ερημιά που ‘χα βρεθεί
με το ‘να χέρι στο σπαθί
και τ’ άλλο στο βαγγέλιο
ήρθαν μανάδες κι ορφανά
κι είπα το δάκρυ που πονά
να τους το κάνω γέλιο

Μα τώρα που ‘φτασε η στιγμή
να κλείσουν οι λογαριασμοί
ποιος τάχα θα μπορέσει
να δει πως είχα μια καρδιά
σαν της αγάπης τα παιδιά
και να με συγχωρέσει;

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *