If you enjoyed this site, please consider donating the price of your favorite cup of coffee (or drink of your choice) to our project, which aims to support cultural programs in Greece.
Maria Farantouri
Beautiful city (You will be mine)
Lyrics: Yiannis Theodorakis
Music: Mikis Theodorakis
Beautiful city, clamour, music,
streets with no end, fleeting glances…
The sun falls gold on strewn hands
mountains and house frames like oceans stretching out
You shall be mine before night falls,
before the faint lights cast their nets
you shall be mine
You shall be mine before night falls,
before the faint lights cast their nets
you shall be mine
Night has fallen, the windows are shut
the night has fallen, the streets are no more…
Όμορφη πόλη φωνές μουσικές
απέραντοι δρόμοι κλεμμένες ματιές
ο ήλιος χρυσίζει χέρια σπαρμένα
βουνά και γιαπιά πελάγη απλωμένα
Θα γίνεις δικιά μου πριν έρθει η νύχτα
τα χλωμά τα φώτα πριν ρίξουν δίχτυα
θα γίνεις δικιά μου
Θα γίνεις δικιά μου πριν έρθει η νύχτα
τα χλωμά τα φώτα πριν ρίξουν δίχτυα
θα γίνεις δικιά μου
Η νύχτα έφτασε τα παράθυρα κλείσαν
η νύχτα έπεσε οι δρόμοι χαθήκαν
The first dead/The beginning of the fight
words: Alekos Panagoulis
music: Mikis Theodorakis
first performance: Maria Farantouri
The beginning of the fight
new struggles
directors of hope
the first dead.
No more tears
the tombs have closed
fertilizer for freedom
the first dead.
Flowers of fire
burst forth from the tombs
a message they send,
the first dead.
An answer they will receive
unity and struggle
so they will find peace
the first dead.
(translation: Eva Johanos)
Οι πρώτοι νεκροί/Πάλης ξεκίνημα
Στίχοι: Αλέκος Παναγούλης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη
Πάλης ξεκίνημα
νέοι αγώνες
οδηγοί της ελπίδας
οι πρώτοι νεκροί.
Όχι άλλα δάκρυα
κλείσαν οι τάφοι
λευτεριάς λίπασμα
οι πρώτοι νεκροί.
Λουλούδι φωτιάς
βγαίνει στους τάφους
μήνυμα στέλνουν
οι πρώτοι νεκροί.
Απάντηση θα πάρουν
ενότητα κι αγώνα
για νά ‘βρουν ανάπαυση
οι πρώτοι νεκροί.
Old streets
Lyrics: Manolis Anagnostakis
Music: Mikis Theodorakis
Vocals: Maria Farantouri
Old streets, which I loved and hated endlessly,
let me walk under the shadows of the houses,
the nights of coming back, unavoidable, and the city, dead.
My insignificant presence, I discover [it] in every corner.
Let me meet you someday, lost spectre of my Desire, me too
Walking, forgotten and rebellious
holding a trembling spark in my damp palms.
And I kept on walking in the night without recognizing anyone
And no one, either, and no one, either, recognizing me, recognizing me.
Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή
Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώ
Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες
Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε
From the concert in Athens at Herod Atticus 29 & 30 September 2007, to benefit the people affected by the fires in the Prefecture of ILIA -PELOPONNESE.
Orchestra: ”MIKIS THEODORAKIS”
Co: LAKIS LAZOPOULOS
Από την Συναυλία στο Ηρώδειο 29 & 30 Σεπτεμβρίου 2007, για τους πυρόπληκτους του Νομού Ηλείας. Ορχήστρα: ”ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ” Συνδιοργανωτής: ΛΑΚΗΣ ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΣ.
http://youtu.be/rTJsl32g1Cc
Red Rain
traditional
Maria Farantouri, Fuat Saka
I turned off the lights; my life is behind me.
I closed the door, hold the key;
the darkness asks who will be counted,
who will be hurt.
Find me the reason that for one drop of earth
so many years of violence, red rain
despair became rage
and final sacrifice, hide the child.
Don’t ask who is to blame it is late now,
the river flows into the fire.
Its fate burns us and rules us
and makes war on us.
Our old wound will not be healed
make me a vow; we are lost
only some miracle will have pity on us.
Find me the reason that for one drop of earth
so many years of violence, red rain
despair became rage
and final sacrifice, save the child.
(translation: Eva Johanos)
NESINI SÖYLEYİM
Fuat Saka Μαρία Φαραντούρη
Nesini söyleyim canım efendim
Gayri düzen tutmaz telimiz bizim
Arzuhal eylesem deftere sığmaz
Omuzdan kesilmiş kolumuz bizim
Sefil ireçberin yüzü soğuktur
Yıl perhizi tutmuş içi koğuktur
İneği davarı iki tavuktur
Bundan gayrı yoktur malımız bizim
Reçberin sanatı bir arpa tahıl
Havasın bulmazsa bitmiyor pahıl
Tecelli olmazsa neylesin akıl
Dördü bir okkalık dolumuz bizim
Benim bu gidişe aklım ermiyor
Fukara halini kimse sormuyor
Padişah sikkesi selam vermiyor
Kefensiz kalacak ölümüz bizim
Evlat da babanın sözün tutmuyor
Açım diye çift sürmeye gitmiyor
Uşaklar çoğaldı ekmek yetmiyor
Başımıza bela dölümüz bizim
Zenginin sözüne beli diyorlar
Fukara söylese deli diyorlar
Zemane şeyhine veli diyorlar
Gittikçe çoğalır delimiz bizim
Sekiz ay kışımız dört ay yazımız
Çalığından telef oldu bazımız
Kasım demeden buz tutuyor özümüz
Mayısta çözülür gönlümüz bizim
Tahsildar da çıkmış köyleri gezer
Elinde kamçısı fakiri ezer
Yorganı döşeği mezatta satar
Hasırdan serilir çulumuz bizim
Zenginin yediği baklava börek
Kahvaltıya ister keteli çörek
Fukaraya sordum size ne gerek
Düğülcek çorbası balımız bizim
Serdari halimiz böyle n’olacak
Kısa çöp uzundan hakkın alacak
Mamurlar yakılıp viran olacak
Akıbet dağılır ilimiz bizim
ΚΟΚΚΙΝΗ ΒΡΟΧΗ
Μαρία Φαραντούρη, Fuat Saka
παραδοσιακό
Έσβησα τα φώτα πίσω μου η ζωή.
Έκλεισα την πόρτα κράτα το κλειδί,
το σκοτάδι ρώτα ποιος θα μετρηθεί,
ποιος θα πληγωθεί.
Βρες μου την αιτία για μια στάλα γη
τόσα χρόνια βία, κόκκινη βροχή
η απελπισία έγινε οργή
και στερνή θυσία, κρύψε το παιδί.
Μη ρωτάς ποιος φταίει είναι πια αργά,
το ποτάμι ρέει μέσα στην φωτιά.
Η μοίρα του μας καίει και μας κυβερνά
και μας πολεμά.
Το παλιό μας τραύμα δεν θα γιατρευτεί
κάνε μου ένα τάμα έχουμε χαθεί,
μόνο κάποιο θαύμα θα μας λυπηθεί.
Βρες μου την αιτία για μια στάλα γη
τόσα χρόνια βία, κόκκινη βροχή
η απελπισία έγινε οργή
και στερνή θυσία, σώσε το παιδί.
On May day you abandoned me
Lyrics: Yiannis Ritsos
Music: Mikis Theodorakis
First version: Grigoris Bithikotsis
vocals: Maria Farantouri
On May day you abandoned me
On a May day I lose you
spring, my son you cherished it
and you were coming up to
The sun room and gazing out
and without being satiated
you milked with your two eyes
the light of humankind
And you narrated to me with a voice
sweet, warm, and manly
so many things, more than even the amount the
sea shore’s pebbles can equal
And you were saying all of these
beautiful things would be ours
and now you are extinguished and it is burned out
our glow and fire
Στο περιγιάλι το κρυφό
κι άσπρο σαν περιστέρι
διψάσαμε το μεσημέρι
μα το νερό γλυφό.
Πάνω στην άμμο την ξανθή
γράψαμε τ’ όνομά της
Ωραία που φύσηξε ο μπάτης
και σβήστηκε η γραφή .
Με τι καρδιά, με τι πνοή,
τι πόθους και τι πάθος
πήραμε τη ζωή μας· λάθος!
κι αλλάξαμε ζωή.
The greater wideness of the skies
lyrics: Nikos Gatsos
music: Manos Hatzidakis
first performance: Maria Farantouri
Η Πλατυτέρα των ουρανών
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη
Εγώ σ’ ανάστησα με χώμα και νερό
χελιδονάκι να ‘σαι μα κι αγρίμι
να σ’ έχω αλφαβητάρι στον καιρό
κι ανέσπερο καντήλι μες στη μνήμη.
Μα εσύ γυρεύοντας του ονείρου την πηγή
κοντά στων Ουρανών την Πλατυτέρα
βρήκες φτερά κι αρνήθηκες τη γη
τη σκοτεινή την πρώτη μας μητέρα.
Persephone’s nightmare
lyrics: Nikos Gatsos
music: Manos Hatzidakis
first performance: Maria Farantouri
There, where pennyroyal and wild mint grew
and earth sprouted her first cyclamen
now peasants bargain for cement
and birds drop dead in the furnace.
Sleep, Persephone
in earth’s embrace
to this world’s balcony
Come out no more.
There, where mystics joined hands
reverently on entering the sacrificial site
now tourists throw tab ends
and gaze at the new oil refinery.
Sleep, Persephone
in earth’s embrace
to this world’s balcony
Come out no more.
There, where sea was blessed
and bleating in the fields was a prayer
now trucks carry to the shipyards
empty bodies, children of scrap metal and plating.
Sleep, Persephone
in earth’s embrace
to this world’s balcony
Come out no more
Ο εφιάλτης της Περσεφόνης
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη
Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο
τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο πάν να δουν διυλιστήριο.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Abscess
lyrics: Kostas Tripolitis
music: Mikis Theodorakis
first performance: Maria Farantouri
It becomes, your love, a bitter ampoule
and I need it
a raincoat in the rain so I may cover myself.
It becomes, your love, a truce.
And I pay for it with taxes and fines,
and with the abscess of my life.
It becomes, your love, a surgical intervention
an absolute need
a rushing demonstration, a barefoot rage.
It becomes, your love, an overthrow.
Γίνεται η αγάπη σου αμπούλα φαρμακερή
και τη χρειάζομαι
αδιάβροχο μες στη βροχή για να σκεπάζομαι.
Γίνεται η αγάπη σου ανακωχή.
Και την πληρώνω με φόρους και με πρόστιμα
και με της ζωής μου το απόστημα.
Γίνεται η αγάπη σου επέμβαση χειρουργική
ανάγκη απόλυτη
διαδήλωση ορμητική, οργή ξυπόλητη.
Γίνεται η αγάπη σου ανατροπή.
As if I never lived
lyrics: Kostas Tripolitis
music: Mikis Theodorakis
first performance: Maria Farantouri
As if I never lived
like an embryo in a bottle
with my life under my arm
I will roam the narrow streets.
As if I never lived
Dunhill and Ronson and Cartier
I don’t find a place where I can fit
Mobil, Jaguar and Esso.
As if I never lived
as if I have been excluded in the night
worn out dreams for ransom
I will carry in the narrow streets.
As if I never lived
Dunhill and Ronson and Cartier
I don’t find a place where I can fit
Mobil, Jaguar and Esso.
(translation: Eva Johanos)
Σα να μην έζησα ποτέ
Στίχοι: Κώστας Τριπολίτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη
Σα να μην έζησα ποτέ
σαν έμβρυο μέσα στη φιάλη
με τη ζωή μου στη μασχάλη
θα τριγυρνάω στα στενά.
Σα να μην έζησα ποτέ
Dunhill και Ronson και Cartier
δεν βρίσκω θέση να χωρέσω
Mobil, Jaguar και Esso.
Σα να μην έζησα ποτέ
σα ν’ αποκλείστηκα στη νύχτα
φθαρμένα όνειρα για λύτρα
θα κουβαλάω στα στενά.
When a spring
Lyrics: Manolis Anagnostakis
Music: Mikis Theodorakis
When a spring smiles
you will wear new clothes
and you’ll come to shake my hands
my old friend
And perhaps no-one will be expecting you back
but I feel the beatings of your heart
and a flower grown on your aged, bitter memory
Some train, at night, whistling,
or a ship, from far away and unexpected
will bring you together with our youth
and our dreams
And perhaps you really forgot nothing
but the return is always worth more
than any of my loves or yours
my old friend
Όταν μιαν άνοιξη
Στίχοι: Μανώλης Αναγνωστάκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Όταν μιαν άνοιξη χαμογελάσει
θα ντυθείς μια καινούργια φορεσιά
και θα ‘ρθεις να σφίξεις τα χέρια μου
παλιέ μου φίλε
Κι ίσως κανείς δε σε προσμένει να γυρίσεις
μα εγώ νιώθω τους χτύπους της καρδιάς σου
κι ένα άνθος φυτρωμένο στην ώριμη, πικραμένη σου μνήμη
Κάποιο τρένο, τη νύχτα, σφυρίζοντας,
ή ένα πλοίο, μακρινό κι απροσδόκητο
θα σε φέρει μαζί με τη νιότη μας
και τα όνειρά μας
Κι ίσως τίποτα, αλήθεια, δεν ξέχασες
μα ο γυρισμός πάντα αξίζει περισσότερο
από κάθε μου αγάπη κι αγάπη σου
παλιέ μου φίλε
http://youtu.be/u3mLpAvDb-Y
The woman Fallen into Oblivion
music & lyrics by Manos Hatzidakis
from his work The Era Of Melissanthi,
performed by Maria Farantouri
The wind has risen
And is ripping our sails
The rain is falling and drenching
Our most secret dreams
But you crazy plaintive frail woman
Did you imagine you’ d ever become
So frail and fallen into oblivion
Our feet trampled you
Our violence stained you with blood
Our sickly children broke your bones
And they hurled you unconscious and dead on the ground
Who -i wonder- remembered you
You were so sad
You frail woman fallen into oblivion
Σηκώθηκεν ο άνεμος
και σκίζει τα πανιά μας
πέφτει η βροχή και μούσκεψε
τα πιο κρυφά όνειρά μας
μα εσύ μικρή τρελή και παραπονεμένη
το `λεγες πως θα γίνουσαν
μικρή λησμονημένη;
Σε πάτησαν τα πόδια μας
σε μάτωσεν η βιά μας
σου σπάσανε τα κόκαλα
τ’ ασθενικά παιδιά μας
κι όταν ξερή κι αναίσθητη σε πέταξαν στο χώμα
ποιος τάχα σε θυμήθηκε
έτσι θλιμμένη
μικρή λησμονημένη;