Yannis Markopoulos

Words of gold
Lyrics: Manos Eleftheriou
Music: Yannis Markopoulos
First version: Lakis Halkias & Haralampos Garganourakis & Tania Tsanaklidou (trio)

Words of gold on the kerchief * Ι found them when I was out walking day before yesterday
Tomorrow and yesterday were teaching you *
the alphabet out on the clover
But I was passing through the ultimate gate
tied up in time’s yarns

The nightingales gave you no rest in Troy
where you bled dry a whole generation for nothing
It would have been better if your name had been Maria
and you had been a seamstress in Kokkinia
and not living with this company
not knowing the murderer’s star *.

Many came back scarred
by the savage payment of time.
In between, on the way, four winds
took them for a walk for a while
and they found the light that does not tremble
and the sadness that has no cause.

And like the others, these too were lost,
they were found half-way, barking like dogs,
and from the old sufferings, nothing is left
but a dog thirsting in the night.
Women at the corner, by light of the acetylene,
are talking, not making sense, on the shore of the sea.

And on the open seas of the world there are the trucks
they will be unloaded in Kaisariani.
What happened to this century
that turned life over on its back like a turtle
How did fate and the years do it
you heard not one poet.

Who looses the worlds tangle?
Who is the captain in the mountains?
Who gives love and joy
and goes for a walk among the myrtles of Hades?
Words of gold in fields of grass,
who will find them for the next generation?

They bound me to the straights * and the canons
and at the dawn of one bad day,
archers, phalanxes and legions
took me and put me in a cage,
and in the dungeons, with the centuries as dice,
the money-lenders are playing their games.

I was looking for the great hunting,
and yet I was no mangas, no tough guy.
I passed by your own tribunals.
When you find me in Hades
you may judge me again, before witnesses,
and punish me like a criminal.

Μαλαματένια λόγια
στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Λάκης Χαλκιάς, Χαράλαμπος Γαργανουράκης & Τάνια Τσανακλήδου

Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχθές
τ’ αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χθες
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές

Τ’ αηδόνια σεχτηκιάσανε στην Τροία
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά
καλύτερα να σ’ έλεγαν Μαρία
και να ‘σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά
κι όχι να ζεις μ’ αυτή την κομπανία
και να μην ξέρεις τ’ άστρο του φονιά

Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
απ’ του καιρού την άγρια πληρωμή
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή

Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ’ το παλιό μαρτύριο να ‘χει μείνει
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά
γυναίκες στη γωνιά μ’ ασετυλίνη
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά

Και στ’ ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια
θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή
πώς έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή
πώς το ‘φεραν η μοίρα και τα χρόνια
να μην ακούσεις έναν ποιητή

Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι
ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του ʼδη σεργιανά
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά

Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
και ξημερώνοντας μέρα κακή[Παρασκευή]
τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες
με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί

Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια
αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια
και σαν κακούργο να με τιμωρείς

Yannis Markopoulos, Concerto-Rhapsody for Cretan lyre and orchestra:
Zacharias Spyridakis (lyre), one of the best players of the lyre, from Crete
Edwig Abrath, Flanders Symphony Orchestra
Γιάννης Μαρκόπουλος,Κοντσέρτο-Ραψωδία για λύρα και ορχήστρα-
Στο λύρα ένας από τους καλύτερους λυράριδες της Κρήτης, Ζαχαρίας Σπυριδάκης

Our place is closed
Lyrics: George Seferis
Music: Yannis Markopoulos

Our place is closed,
all mountains that have for a roof
the low sky, day and night

We do not have rivers, we do not have
wells, we do not have fountains.
Only some cisterns,
also empty.
That echo and we venerate them.

A standing sound, hollow,
the same as our loneliness,
the same as our love,
the same as our bodies.

It seems to us strange
that once we managed to build the houses,
our huts and sheepfolds.

And our marriages, the fresh
wreaths and the fingers,
become riddles
unexplained for our soul.
How were they born,
how did they become strong, our children?

We do not have rivers, we do not have
wells, we do not have fountains.
Only some cisterns,
also empty
That echo and we venerate them.

Our place is closed.
It is closed by the two black
Sympligades (troubles).

At the harbors on Sundays when
we go down to breathe,
we see illuminated in the
sunset broken wood,
from travels that never ended,
bodies that do not know anymore
how to love.

Ο τόπος μας είναι κλειστός
Στίχοι: Γιώργος Σεφέρης
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος

Ο τόπος μας είναι κλειστός,
όλο βουνά που έχουν σκεπή
το χαμηλό ουρανό μέρα και νύχτα.

Δεν έχουμε ποτάμια, δεν έχουμε
πηγάδια, δεν έχουμε πηγές.
Μονάχα λίγες στέρνες,
άδειες κι αυτές.
Που ηχούν και που τις προσκυνούμε.

Ήχος στεκάμενος, κούφιος,
ίδιος με τη μοναξιά μας,
ίδιος με την αγάπη μας,
ίδιος με τα σώματά μας.

Μας φαίνεται παράξενο
που κάποτε μπορέσαμε να χτίσουμε τα σπίτια,
τα καλύβια και τις στάνες μας.

Και οι γάμοι μας, τα δροσερά
στεφάνια και τα δάχτυλα,
γίνουνται αινίγματα
ανεξήγητα για την ψυχή μας.
Πώς γεννήθηκαν,
πώς δυναμώσανε τα παιδιά μας;

Δεν έχουμε ποτάμια, δεν έχουμε
πηγάδια, δεν έχουμε πηγές.
Μονάχα λίγες στέρνες,
άδειες κι αυτές.
Που ηχούν και που τις προσκυνούμε.

Ο τόπος μας είναι κλειστός.
Τον κλείνουν οι δυο μαύρες
Συμπληγάδες.

Στα λιμάνια την Κυριακή σαν
κατεβούμε ν’ ανασάνουμε,
βλέπουμε να φωτίζουνται στο
ηλιόγερμα σπασμένα ξύλα,
από ταξίδια που δεν τέλειωσαν
σώματα που δεν ξέρουν πια
πώς ν’ αγαπήσουν.

The words and the years
words: Manos Eleftheriou
music: Yannis Markopoulos
vocals: Haralampos Gargounarakis

The words and the years, the lost years
and the sorrows that were covered by smoke
the foreign lands found they had become like brothers
And the sudden joys that came for me
were black lightning in a forest
and the reflections I was able to have about you

And I speak to you in courtyards and on balconies
and in lost gardens of God
and I keep imagining that the swallows are coming
with the lost words and the years
there where first you were everywhere
and now in the cold and in the snows

Fate and time had set the boundary
in this world that I would cast the fishing-line
and the night a thousand years returning
At the end of the celebration to sing
he who had not known a beard
and to knock on the door of sorrow
and to knock on the door of sorrow
and to knock on the door of sorrow

It was not a stopped clock
in a ruined and empty house
the roads which took me and I await
The words which I don’t know I bind
with the people who saw the wrong
and had it embroidered on their names

He who sows tears and pain
threshes the ocean at dawn
black birds show him the way
And he has the drawing near his shoulder,
a sign, secret and radical
that he has gone away from the… world

Fate and time…

(translation: Eva Johanos)

Τα λόγια και τα χρόνια
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
ερμηνεία- Χαράλαμπος Γαργουναράκης

Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα
και τους καημούς που σκέπασε καπνός
η ξενιτιά τα βρήκε αδελφωμένα
Κι οι ξαφνικές χαρές που ήρθαν για μένα
ήταν σε δάσος μαύρο κεραυνός
κι οι λογισμοί που μπόρεσα για σένα

Και σου μιλώ σ’ αυλές και σε μπαλκόνια
και σε χαμένους κήπους του Θεού
κι όλο θαρρώ πως έρχονται τ’ αηδόνια
με τα χαμένα λόγια και τα χρόνια
εκεί που πρώτα ήσουνα παντού
και τώρα μες στο κρύο και στα χιόνια

Η μοίρα κι ο καιρός το ‘χαν ορίσει
στον κόσμο αυτό να ρίξω πετονιά
κι η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει
Στο τέλος της γιορτής να τραγουδήσει
αυτός που δεν εγνώρισε γενιά
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει

Δεν ήτανε ρολόι σταματημένο
σε ρημαγμένο κι άδειο σπιτικό
οι δρόμοι που με πήραν και προσμένω
Τα λόγια που δεν ξέρω σου τα δένω
με τους ανθρώπους που ‘δαν το κακό
και το ‘χουν στ’ όνομά τους κεντημένο

Αυτός που σπέρνει δάκρυα και πόνο
θερίζει την αυγή ωκεανό
μαύρα πουλιά τού δείχνουνε το δρόμο
Κι έχει τη ζωγραφιά κοντά στον ώμο,
σημάδι μυστικό και ριζικό
πως ξέφυγε απ’ τον ʼδη κι απ’ τον κόσμο

Η μοίρα κι ο καιρός…

‎1950 (The Cafe “Greece”)
lyrics: K. C. Myris
music: Yannis Markopoulos
vocals: Nikos Xylouris

At the Cafe “Greece” the fairground acrobat
sells the numbers cheap
a drachma for the acrobatics
the chains for free
the leap of death two drachmas
without ropes, come in, people!

The head without a body, come in, people
they found in Africa
It smokes, it drinks, it hurts
it is crazy about music
it dances with its eyes for two drachmas
who wants to see it? Come in, people!

At the Cafe “Greece” the actors
with acetylene and candles
play Golfo* for the children
with kilted skirts** on loan
and a tear paid two eggs
and three drachmas, come in, people!

(translation: Eva Johanos)
[*Golfo: traditional romantic character from popular Greek drama;
**kilted skirts- foustanelles: Greek national costume]

‎1950 ( Καφενείον “Η Ελλάς” )
Στίχοι: Κ.Χ Μύρης
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
ερμηνεία- Νίκος Χυλούρης

Στο καφενείον “Η ΕΛΛΑΣ” ο σαλτιπάγκος
πουλά τα νούμερα φτηνά
δραχμή τα ακροβατικά
οι αλυσίδες δωρεάν
το πήδημα θανάτου δυο δραχμές
χωρίς σκοινιά, περάστε κόσμε.

Ασώματος η κεφαλή περάστε κόσμε
τη βρήκανε στην Αφρική
καπνίζει, πίνει και πονά
τρελαίνεται για μουσική
χορεύει με τα μάτια δυο δραχμές
ποιος θα τη δει; Περάστε κόσμε.

Στο καφενείον “Η ΕΛΛΑΣ” οι θεατρίνοι
μ’ ασετυλίνη και κεριά
την Γκόλφω παίζουν στα παιδιά
με φουστανέλες δανεικές
και δάκρυ πληρωμένο δυο αυγά
και τρεις δραχμές, περάστε κόσμε.

I don’t know the night anymore
poetry: Odysseas Elytis
music: Yannis Markopoulos
spoken words: Yiannis Fertis
singing vocals: Stavros Pasparakis

I don’t know the night anymore, the frightful anonymity of death;
in my innermost soul there hangs a fleet of stars.
Evening star, guardian, shine beside, in the heavenly
breeze of an island which dreams of me
so I may announce the dawn from its high rocks
with my two eyes in an embrace they sail you with the star
of my right heart: I don’t know the night anymore.

I don’t know anymore the names of a world which rejects me.
Clearly I read the potsherds, the leaves, the stars.
My enmity is needless on the roads of the sky
unless it is my dream which looks at me again
with tears to cross the sea of immortality
Evening star, beneath the curve of your gold fire,
the night which is only night I don’t know anymore.

(translation: Eva Johanos)

Δεν ξέρω πια τη νύχτα
Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
αφηγητής- Γιάννης Φέρτης
Πρώτη εκτέλεση: Σταύρος Πασπαράκης

Δεν ξέρω πια τη νύχτα φοβερή ανωνυμία θανάτου,
στον μυχό της ψυχής μου αράζει στόλος άστρων.
Έσπερε φρουρέ για να λάμπεις πλάι, στο ουρανί
αεράκι ενός νησιού που με ονειρεύεται
ν’ αναγγέλλω την αυγή από τα ψηλά του βράχια
τα δυο μάτια μου αγκαλιά σε πλέουνε με το άστρο
της σωστής μου καρδιάς: Δεν ξέρω πια τη νύχτα.

Δεν ξέρω πια τα ονόματα ενός κόσμου που μ’ αρνιέται.
Καθαρά διαβάζω τα όστρακα τα φύλλα τ’ άστρα.
Η έχτρα μου είναι περιττή στους δρόμους τ’ ουρανού
εξόν κι αν είναι τ’ όνειρο που με ξανακοιτάζει
με δάκρυα να διαβαίνω της αθανασίας τη θάλασσα
Έσπερε κάτω απ’ την καμπύλη της χρυσής φωτιάς σου,
τη νύχτα που είναι μόνο νύχτα δεν την ξέρω πια.

‘The events that formed the starting point of [Dionysios Solomos’] The Free Besieged were the protracted siege and capture of Missolonghi by a Turkish army, later joined by Egyptian reinforcements. Missolonghi had been a centre of the Greek insurrection from the beginning of the war of independence… and had already successfully withstood an earlier Turkish siege in 1822 – an event that Solomos had already celebrated in his Hymn to Liberty in 1823. The second siege lasted from April 1825 to April 1826. When all food supplies had run out and there was no hope of relief, the besieged Greeks decided that some of the menfolk of fighting age should burst out of the gates and attempt to lead the women and children to safety… while the rest would remain to defend the town to the death. Realising that freedom could not be attained in life, they opted for freedom in death; like Kazantzakis’ hero Kapetan Michalis in his novel Freedom and Death, the besieged of Missolonghi abandoned the watchword of the Greek War of Independence, namely Freedom or Death, opting instead for Freedom and Death.’ (Mackridge, Peter: Introduction to The Free Besieged and Other Poems). Ελεύθεροι Πολιορκημένοι
ποίηση- Διονύσιος Σολωμός
μουσική- Υιάννης Μαρκόπουλος

In Perama
words: Yiorgos Chronas
music: Yannis Markopoulos
vocals: Vicky Moscholiou

The day that I came and found you
down in Perama with the old men
cursing the sea
and the room which gave birth to you, and Xerxes

I stood next to you and I told you
the tiles will become cement
the wood will become stones
love will become money

The day that I came and found you
down in Perama with the old men
I stood next to you and I told you
they will forget about us on Thursday
on Saturday, on Saturday
at the same hour we will rise again.

(translation: Eva Johanos)

Στο πέραμα
Στίχοι: Γιώργος Χρονάς
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού

Τη μέρα που ήρθα και σε βρήκα
κάτω στο Πέραμα με τους γέρους
στη θάλασσα να βρίζεις
την κάμαρα που σε γέννησε και τον Ξέρξη.

Στάθηκα δίπλα σου και σου είπα
τα κεραμίδια θα γίνουνε τσιμέντο
τα ξύλα θα γίνουνε πέτρες
η αγάπη θα γίνει χρήμα.

Τη μέρα που ήρθα και σε βρήκα
κάτω στο Πέραμα με τους γέρους
στάθηκα δίπλα σου και σου είπα
θα μας ξεχάσουνε την Πέμπτη
το Σάββατο, το Σάββατο
την ίδια ώρα θ’ αναστηθούμε.

see also
Paulos Sideropoulos
Papadop
Lakis Halkias
My will a rock
Nikos Xylouris
My country was rock and earth
A hundred thousand waves
I revered your image/ Colors and fragrances
The first thing that God created was love
I was born
Haris Alexiou
Greece (Lengho)

visit Yannis Markopoulos’s website

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *